niet alleen fysiek maar ook qua aard spiegelbeeldig

Danique en Quinty Reuvers

Dat ze niet alleen fysiek maar ook qua aard spiegelbeeldig zijn, is het eerste dat mij opvalt als ik de twaalfjarige spiegeltweeling Danique en Quinty Reuvers in Ammerstol ontmoet. Ook al lijken ze ogenschijnlijk als twee druppels water op elkaar met hun lange blonde paardenstaarten, felle bruine ogen en zwarte lange broeken,  in hun doen en laten zijn ze elkaars spiegelbeeld. Quinty staat al nieuwsgierig in de kamer te wachten als ik binnenkom  en Danique, de oudste, komt even later pas een beetje verlegen binnen. Als ze samen op de bank zitten, de een met haar benen linksom gekruist en de ander rechtsom, moet ik grinniken want dat doen Gitta en ik ook vaak. 

Ze zijn het zich niet bewust en hun moeder Ilona vertelt: ‘Wij hebben er nooit bij stil gestaan dat onze dochters een spiegeltweeling zijn. Dat Danique linkshandig is en Quinty rechtshandig, vonden wij logisch omdat bij ons ook de één links- en de ander rechtshandig  is. Danique stapt trouwens met haar rechterbeen op de fiets  en Quinty met haar linkerbeen. Pas nu we weten dat ze een spiegeltweeling zijn (ze heeft het berichtje in de Margriet gelezen en vervolgens op onze website gekeken), begrijpen wij het ook’.

'Van jongs af aan liggen ze ieder in hun eigen bedje en vanaf zes jaar hebben ze ook ieder een eigen kamer. Dat lijkt ons goed voor hun ontwikkeling’, zegt hun vader Mathieu. ‘Ze hadden als kind een eigen brabbeltaal waar wij niets van verstonden en als ze dan moesten lachen, begrepen wij er niets van.  Met één oogopslag begrijpen ze elkaar, ook nu nog’.

Als Ilona mij foto’s van hun geboorte laat zien en ook van de placenta met de twee navelstrengen, trekken de meiden een vies gezicht. Als ik ze bij een foto van hen als baby vraag wie wie is, trekken ze hun schouders op en ook Ilona en Mathieu weten het niet altijd. ‘Vanaf de geboorte lakte ik de pinknagel van Danique roze en legden we haar altijd links en Quinty rechts in de wagen zodat iedereen wist wie waar lag”, zegt Ilona. ‘Naarmate ze iets ouder werden, deden we bij Quinty altijd een wit elastiekje in het haar.

Als ik even later vertel dat het tijdstip van eiceldeling in twee embryo’s bepalend is of je een eeneiige identieke tweeling, een spiegeltweeling of een Siamese tweeling wordt, springen Danique en Quinty tegelijkertijd  van de bank af en duiken achter de I-pad. Ze griezelen samen bij de beelden van Siamese tweelingen. Daar hadden ze nog nooit van gehoord.

Ze zitten in dezelfde (eerste) klas van de middelbare school maar niet naast elkaar. Ze hebben dezelfde vriendinnen en als ik hen vraag of ze ook dezelfde vriendjes hebben, duiken ze giechelend achter hun kussens. ‘We willen niet alles hetzelfde want dat vinden we stom’, zegt Quinty. ‘Ook als mensen ons op straat aankijken, vinden we vervelend’, vult haar zus aan.
‘Als ik met ieder apart de winkel inga, kan het gebeuren dat ze dezelfde kleren kopen maar dan trekken ze die op andere tijdstippen aan’, zegt Ilona glimlachend. ‘Ook al is hun onderlinge band heel sterk, ze hebben er wel behoefte aan om zich te onderscheiden’. 

Danique en Quinty blijken niet de enige tweeling in Ammerstol te zijn. ‘Het dorp telt vijftienhonderd mensen en acht daarvan zijn (de helft van) een tweeling’, zegt Mathieu. Dat is inderdaad opmerkelijk want gemiddeld genomen wordt er bij duizend geboortes een eeneiige tweeling geboren. Toeval?
Ze gaan onderzoeken of daar ook een spiegeltweeling tussen zit.

De tweeling is inmiddels ongeduldig en wil naar de zeskamp op het dorpsplein want het is Koningsdag. Na een kop tomatensoep rennen de meiden naar buiten en stap ik ook op. In de auto op weg naar huis moet ik grinniken om deze twee leuke, jonge spring-in-het-veldjes die het nu nog niet zo boeit wat voor soort tweeling ze zijn maar hun liefdevolle ouders zeker wel.

---